Hoger beroep tegen afschot edelherten afgewezen

Aan een strijd van 7 jaar tegen het afschieten van edelherten in de Oostvaardersplassen is een voorlopig einde gekomen met de uitspraak van 23 juli 2025 van de Raad van State op het hoger beroep dat wij samen met Fauna4Life hadden ingesteld. Zeer tegen onze zin mag Staatsbosbeheer doorgaan met het jaar in jaar uit afschieten van edelherten. Hiermee wordt niet alleen een beschermde dieroort, het edelhert, geweld aan gedaan, maar wordt ook de integriteit van de Oostvaardersplassen als beschermd natuurgebied zwaar getroffen.

Het is bijzonder onbevredigend dat de Raad van State onze argumenten grotendeels negeert en bovendien verdraait. Nog kwalijker is het, dat de hoogste bestuursrechter in Nederland niet wenst in te gaan op ons uitdrukkelijke verzoek om het door ons aanhangig gemaakte verschil tussen de Nederlandse wetsuitlegging en de Europese Habitatrchtlijn voor te leggen aan het Europese Hof van Jusititie. Wanneer er, zoals hier, geen beroep meer mogelijk is, is de hoogste rechter gehouden zo'n geschil als (préjudiciele) vraag voor te leggen aan het Hof. Doet hij dit niet dan moet hij met redenen omkleed motiveren waarom hij dat niet doet. De Raad van State doet dit echter niet, maar volstaat met de drogreden dat in hetgeen wij aanvoeren geen aanleiding gezien wordt om een dergelijke vraag aan het Hof voor te leggen.

Al sinds 2018 zijn wij bezig om het afschot van edelherten en andere ingrepen in de Oostvaardersplassen te voorkomen om zo de grote natuurwaarde van het gebied te kunnen behouden. Dat begon in 2018 met het maken van bezwaar tegen de verleende opdracht en de alsnog op het laatste moment verleende vergunning door de provincie Flevoland voor het afschot van de edelherten. Daarbij hebben wij eerst in beide zaken een kort geding aangespannen. Vervlgens hebben wij beroep aangetekend bij de rechtbank. Een beroep dat wij aanvankelijk wonnen, maar later in hoger beroep weer verloren.

Foto's Tineke Dijkstra - Raad van State

Daarna begon het hele proces van bezwaar, beroep, hoger beroep en het aanvragen van voorlopige voorzieningen overnieuw, doordat er in 2019 een nieuwe ontheffing en vergunning verleend werd. Deze zaken hebben al met al tot juli dit jaar geduurd alvorens het tot een definitieve uitspraak kwam. De destijds verleende vergunning was toen al weer verlopen. Alleen het hoger beroep duurde al 4 jaar. De Raad van State heeft daarvoor excuses aangeboden en ons een schadevergoeding toegekend, maar daar hebben wij per saldo niets aan. Er geldt een juridisch principe: justice delayed, is justice denied. Door de eneorme vertraging en de wijze waarop nu deze uitspraak is gedaan, menen wij dat ons een goede toegang tot het recht ontzegd is. Wij zullen een en ander op een aparte pagina binnenkort verder toelichten. Voor nu rest de teleurstelling en het beraad op eventuele andere stappen.